CERCINA vel CERCINNA

CERCINA, vel CERCINNA

insul. parva maris Mediterranei, cum urbe eiusdem nominis in ora africae, et regni Tunetani, ad promontorium minoris Syrtis sita. Plin. l. 5. c. 7. Inde Cercynites perparva insula, Cercinae superiori Carthaginem versus ponte iuncta. Plin. ubi supra. Haec Gamera, forsan alias Cercinna minor dicta est. Baudrand. Etymon eius sic explicat Bochartus, l. 1. Chanaan, c. 25. Insulae nomen, inquit, ab urbe factum, quam Poeni appellabant, Ceracin, i. e. φρουρία, ὀχυρώματα. Hinc Plinius, Cercina cum urbe eiusdem nominis. Et Strabo, l. 17. Η῾ Κερκιννα εὐμεγέθης ἔχουςα ὁμώνυμον πὀλιν. Et Diodorus, l. 5. Ε᾿ξῆς δ᾿ ἐςτὶ Κέρκινα, πρὸς την` Λιβύην νενευκυῖα, πόλιν ἔχουςα ςόμμετρον. In Strabone cercina et Menix, sunt πάριςοιτοῖς μεγέθεςι, aequales magnitudine, sed in Plinio Menix longa est 35. mill. pass. lata 25. Cercina longa duntaxat 25. mill. pass. lata dimidium eius, ubi plurimum, ac in extremo non plus 5. mill. pass. Itaque Menix Cercinâ multo est amplior: At Gercina non minus ferax. Unde est, quod apud Polybium suorum agrorum depopulationem a Cn. Servilio Cercinates mangô redimunt. Et apud Hirtium, de Bello Afric. c. 8. Sallustius. Praetor ab iisdem receptus magnô numerô frumenti Cercinae inventô, naves onerarias, quarum ibi satis magna copia fuit, complet, atque in castra ad Caesarem mittit. Nic. Lloydius. Distat haec insul. ab Adrumeto in Ortum 25. milliar. a Tacapis 100. circiter in Boream 90. a Lopadusa 50. a. Lottophagite seu Meninge Insula in Borcam. Aegre a paucis habitatur, Chercare Italis. Baudrand.